هنر به مثابه زبانی جهانی، می تواند زیبایی را نشان دهد و یا به شناساندن ایده ای را در پس نقاب بپردازد . همچنین می تواند محرکی باشد برای سفر. سالن های تئاتر، اپرا، نمایشگاه های هنری، همگی می توانند مردم مناطق مختلف جهان را برای بازدید به شهرهای هنری بکشانند. سفر نیز به نوبه خود می تواند منجر به شناخت و نیز ایجاد روابط میان جوامع مختلف شود.
امروزه دیپلماسی - یا فن مدیریت تعامل با جهان خارج - می تواند از ابزارهای متعددی بهره بگیرد. به نحوی که هر چند به طور سنتی، دیپلماسی، مذاکرات و تعاملات رسمی دولت ها را تداعی می کند، اما امروزه اشکال و روش های متعددی از دیپلماسی وجود دارد. دیپلماسی هنری به عنوان شیوه ای خاص از دیپلماسی به تازگی مورد توجه قرار گرفته است. به تعبیری دیگر، دیپلماسی میانه جنگ و صلح است. در جایی قرار دارد که مذاکرات میان کشورها برای دستیابی به بیشترین منفعت ممکن و نیز گریز از زیان صورت می پذیرد.
دیپلماسی خود یک هنر است. چه در آن باید به فراخور موقعیت عمل کرد. در این میان دیپلماسی هنری می تواند از نگره های هنری استفاده کند، و نیز از فرصت ها و امکان های هنری کشورها به منظور اثرگذاری بر فهم و بینش دیگر ملت ها و دولت ها از خود استفاده کند. دیپلماسی هنری به مثابه بخشی از دیپلماسی فرهنگی کشورها، به دنبال شناساندن خود به دیگران و نیز ایجاد جهانی چندفرهنگی است. در عین حال می تواند
مقاله پیش رو قصد دارد توانایی و فرصت های ایجاد شده توسط هنرگردی برای دیپلماسی هنری در ایران را بررسی کند. پرسش اصلی در این است که گردشگری هنری در ایران به عنوان یکی از مراکز مهم تمدنی با پیشینه فرهنگ و هنر چندصدساله، چه ظرفیت هایی را برای دیپلماسی هنری کشور ایجاد می کند؟ کدام مراکز و یا فعالیت های هنری ایران می توانند با جذب گردشگران خارجی ظرفیت های دیپلماسی ایران را در جهان افزایش دهند.
کلیدواژگان: دیپلماسی، رقص محلی، صنایع دستی، هنرگردی
درباره این سایت